مجموعه نوشته هایی به این نام «شکاف های سرزمین مادری» شروع می کنم ، به امید اینکه ادامه دار باشد و سازنده برای مردمان سرزمین مادری
کاری با قیاس این سرزمین با هیچ سرزمین دیگری ندارم، چرا که باور دارم هر فرهنگ و سرزمینی را می بایست با شرایط و ویژگیها و تحولات خاص خودش نگریست
شکاف های سرزمین مادر من - ایران - کم نیستند ، چه از بعد فرهنگی و چه از ابعاد تاریخی و اجتماعی و سیاسی و جامعه شناسی اش
قدم اول : مسئولیت پذیری
، سوال نخست این است: برای انجام هر کار گروهی ، نخستین موضوعی که مطرح می شود
این است که آیا فردفرد اعضای گروه در قبال هدف اصلی گروه احساس مسئولیت می کنند؟
اگر نخبگان جامعه ای در پی ایجاد تغییر و تحول در آن جامعه هستند ، آیا دیگر افراد جامعه آنها را درک می کنند و نسبت به هدفی که مطرح می شود هیچگونه حس مسئولیتی دارند؟
در این سالها سوالات زیادی مطرح شد که چرا وضعیت سرزمین مادری اینگونه شد و چرا مردم اکنون در خاموشی مزمنی فرو رفته اند
دلیلش ساده است. اکثریت اعضای این گروه فارغ از سطح سواد و نوع فرهنگ و متعلقات دیگرشان نسبت به اجتماع و پیشبرد اهداف عالی در آن احساس مسئولیت نمی کنند
اگر می خواهید گروهی را کاملا از موفقیت دور کنید ، ساده ترین راه این است که حس مسئولیت را اکثریت افراد گروه سلب کنید
مسئولیت پذیری در این چند قرن اخیر در میان مردمان سرزمین مادری ، شاخ و برگش پوسیده است
همگان برای واپس زدن احساس سنگین بار مسئولیتی که می توانند در خود داشته باشند ، دیگری را به سستی و کوتاهی محکوم می کنند
من فقط می توانم بنویسم. این یعنی فرار از بار مسئولیت. آیا واقعا من بعنوان یک شهروند فقط می توانم خطابه سر دهم؟
نمی توانم آموزش دهم؟ نمی توانم فعال باشم؟ نمی توانم صدایی رساتر باشم؟ نمی توانم با مردمانی در روستاها و شهرهای کوچک وقت بگذرانم و فرهنگ سازی کنم و این احساس مسئولیت را در آنها بیدار کنم؟
بیدار شویم دوستان ، تواناییهامان را دریابیم و ببینیم که وسعت داشته های فرد فرد ما بیشتر از آنی ست که در حال حاضر از آن بهره می بریم
خیلی بیشتر از اینها باید در قبال سرزمین مادری احساس مسئولیت کنیم تا سرزمین مادری لبخند بزند
خانه اندیشه هایمان را خوب باید خانه تکانی کنیم
حصار سیاه و زشت سستی و بی مسئولیتی را بشکنیم
فرصت به فرصت طلبان بی مسئولیت پرور ندهیم
گرگان در انتظار مردمان بی مسئولیت هستند
نوشته شده توسط شیم شیم
